Esma AKBALIK/Doğrahaber

Ey Yusuf`um!

Ey mübarek insan!

Ey Kutlu yolun yolcusu!

Ey yüreğinde ki, imanla kulluğun zirvesine tırmanan güzel insan!

Ey şehadet Bakışlı

Yusuf`um!

Ey Aziz İslam davasına âşık güzel Maşuk!

Ne çok özlemiş bu Sokaklar bir Yusuf kokusunu, bir Yusuf yürüyüşünü, bir Yusuf kahramanlığını, şimdi nasıl tercüman olabilirim Acılarına duygularına...

Şu zayıf yüreğimin buna takati yeter mi?

Vallahi Yusuf`um, senin acıların anlatmak için tüm denizler mürekkep Ağaçlar Kalem olsa, senin acıların bitmeden onlar tükenir biter..

Ah Yusuf`um ah...

Yüreğimde volkanlar yanar.

Yıllardır yüreğim karalar bağlamış Yusuf`umun yasını tutar, ağıtlar yakar...

Yusuf denilince yürekte tarifi imkânsız bir acı hissedilir.

Şimdi tüm bu acıları gömmek için yüreğime derin bir mezar kazmalı ve tüm acılarımı oraya gömmeliyim.

Zira Yusufların yarasına merhem olmak, onların acılarına tercüman olmak cesaret ister.

Şimdi varsa cesaretin konuş Ey Yüreğim!

Zalimin zulmünü konuş!

Yaz ey kalemim, tükenene kadar yaz! Mazlumların masumiyetini yaz!

Eğer mürekkebin biterse,

Gözyaşlarımı sana mürekkep,

Yüreğimi sana sayfa sayfa açarım söz...

Yeter ki sen Yusufların acılarına tercüman ol...

Sen de biliyorsun ki İlim irfan ıssız, gece namazsız, dil zikiriz, hayat gayesiz, Zindan Yusufsuz olmaz.

Yaz kalemim Yusufları yaz