Bir gece halkın yanık bağrından çıkan ah ateşinin, Bağdat`ın heryerini çevirdiğini duydum. O anda adamın biri ellerini havaya kaldırıp Allah`a şöyle dua etmiş; “Çok şükür, bu yangın dükkanıma zarar vermedi.” Yoldan geçen bir veli kişi, adamın niyazını işitince onu uyarmak istemiş; “Ey bilgisiz adam, sen yalnız kendini mi düşünürsün! Koca şehir yanıp yanıp küle dönmüş, sense dükkanının kurtulduğuna seviniyorsun, öyle mi! İnsanların açlıktan karınlarına taş bağladığını gören birisi, taş yürekli değilse, ağzına bir lokma atamaz.

Yoksulların açlıktan kan tükürdüğünü gören bir zengin, ağzındaki lokmayı ne yüzle çiğner! Hasta sahibi sağlıklıdır diye düşünme, çünkü hastasının derdiyle kıvranmaktadır, Merhametli yolcular konak yerlerine vardıklarında, geride kalan dostları gelmedikçe uyumazlar. Diken taşıyan kişinin eşeği çamura saplandığı zaman sultanların gönlü bundan muzdarip olur.”

Mutlu olmak isteyen irfan sahibi kimseye Sadi`nin şu sözü yetişir. Dinlersen sana da öğüt vereyim; “Diken ekersen, gül biçemezsin…”

Sadi Şirazi