İnfak vermek demektir. İnfağı bir bütün olarak anlamalıyız. İlmi yakınlarımız ile paylaşabilmek, akraba, dost, arkadaş, anne babayı ziyareti gibi insani ilişkiler de infaktır. İnfak eden insan kalbini, ruhunu aklını hep manevi lezzetlerle doldurmuş olduğundan her an mutludur. Allah’u Teala infağa manevi cennet lezzetini koymuş. Örneğin bir insanın evi olmasına rağmen ikinci bir ev istemesine rağmen nefsin arzusunu kırıp muhtacın ihtiyacını giderince o iyilik sayesinde ruhuna manevi lezzet vermiş olur. Çünkü kendi içinde sevinir, sevinince mutlu ve huzurlu olur. Bu nedenle huzur İslamdadır denilmiştir. Bir insan eğer sadece nefsine yatırım yaparak kalbine, aklına ve ruhuna manevi gıdayı vermezse, her ne kadar zengin olup, mutlu görünse bile sahte suni bir mutluluk olup, manen çok mutsuzdur. Maalesef eğer o ölürse gerçek İslam lezzetini tatmadan gider.

Bu zamanda tv ve internet aracılığı ile çocuklarımıza enpoze edilmiş olan marka ürünleri tutkunluğunu da çocuklarımıza infak etmeyi öğreterek yok edebiliriz. Misal çocuğumuzun markalı aykkabı istemesi üzerine ona ikinci bir ayakkabı alıp onuda yoksul biriyle paylaşmasını önerebiliriz. Çocuk hem vermenin, paylaşmanın tadını almış olur hem de yoksulluğu görerek müsrfilik etmenin sakıncalarını öğrenmiş olur. Unutmamalıyız ki bize verilen rızık bize emanettir müsrif davranmaya hakkımız yoktur.
Maalesef Allah(c.c) kimi insanlara aklı, eli, ayağı, bunları kullanma gücünü verip mal mülk kazanınca “aklım ile kazandım” deyip nankörlük etmektedir. Dolayısıyla varlık imtihanı yokluk imtihanından daha çetin ve incedir. Çünkü sonucunda bu şekilde nankörlük edip, gaflete dalabilme olabiliyor. O halde imtihan olunan sadece hastahane ve savaş bölgelerinde olan insanlar değildir. Ancak varlık içerisinde Allah’ı hatırından çıkarmayıp infak etmeyi unutmayan inşallah imtihanını kazananlardan olur.
Ve paylaşacağımız her infak sadece ve sadece Allah rızası için olmalı ki gerçek anlamını yitirmesin.
 

Nadire Batu / Batman - Yaş: 23