Yeni Şafak`a konuşan Sırma, okurla yeni buluşan 5 ciltlik Müslümanların Tarihi adlı eserini anlattığı röportajında Fransa`daki olayı şyle anlattı:

 

"Paris`teki Müslüman Talebe Cemiyetinde her Pazar saat 14.30 seminer olur ve genellikle seminerleri Muhammed Hamidullah Hocamız yapar biz de dinleyici olurduk. Her Pazar, biz idarecilerden birisi görevli olurdu. Görevli olan arkadaş Pazar sabahı Rue Boyyer Barret`de olan lokalimize gider, lokali süpürür, kışsa sobayı yakar (öğrenci paralarımızla aldığımızdan, kaloriferli yere gücümüz yetmemişti), Hoca gelince de 14.30`da konferansını verirdi. 

 

"Bir kış günüydü ve o Pazar nöbet bendeydi. Güzel ve lapa lapa bir kar yağıyordu. Saat 14`te lokale vardım; lokali süpürdüm ve sobayı yaktım. Saat 14.15`te Hoca geldi. Henüz hiç kimse yoktu. Hocayla birlikte öğrenci arkadaşları beklemeye başladık. Saat 14.30 oldu; hiç kimse yok. Kendi kendime, `madem saat doldu hâlâ hiç kimse gelmedi, o halde sobayı söndüreyim, gidelim` dedim ve sobayı söndürmek için eğildim. Dünyada tanıdığım en nazik ve kibar olan Hamidullah Hocam, sert bir tonla, `ne yapıyorsun?` diye bana seslendi. `Hocam, hiç kimse gelmedi; sobayı söndüreyim ve gidelim` dedim. O kibarlıkta zamanımızda yekta olan hocam, eğilerek kulağımı çekti ve karşısına oturtarak seminerine başladı. 

 

Tam kırk beş dakika, beş yüz kişi dinliyormuş gibi konusunu anlattı sonra da bana şöyle dedi:"Bugün burayı kimse gelmedi diye kapatırsak, bir daha burası açılmaz!" İşte o gündür, bu gündür bendeniz de konferanslarıma ve derslerime hem vaktinde giderim hem de iki kişi dahi olsa konuşmamı yaparım. Bu Hocam`dan kalan çok güzel bir prensip. Hatta hiç unutmam: Viyana`daki derslerim sırasında, yine soğuk havadan dolayı olacak bir tek öğrencim gelmişti ve onunla ders yapmıştım… O ve onun gibiler ne güzel insanlardı…