RT analizine göre Kuzey Kore son on yılda çoğu uzmanın imkânsız gördüğü bir şeyi yaptı. Ekonomik zorluklara ve ağır yaptırımlara rağmen sessizce dünyanın en yoğun silahlanmış nükleer devletlerinden birine dönüştü.
Pyongyang, ekonomik çöküşün eşiğinde olmasına rağmen füze teknolojisine ve nükleer programına devasa kaynaklar aktardı. Peki bu kadar küçük bir ülke böylesine maliyetli bir çabayı nasıl sürdürüyor? Bunun yanıtı, ülkenin stratejik takıntısında yatıyor: Bölgesel rakiplerden ABD’ye kadar herhangi bir düşmanı caydırabilecek nükleer bir füze kalkanı kurmak.
Bu hedef, Kuzey Kore’yi Hindistan ve Pakistan’ın yanına büyük nükleer güçler arasına yerleştirdi; hatta manevra kabiliyetli hipersonik süzülme araçları ve mobil katı yakıtlı kıtalararası füzeler gibi bazı teknolojilerde bu ülkeleri geride bırakmış olabilir. Son iki yılda Pyongyang, zengin ülkelerin sistemlerine giderek benzeyen ve bazıları hâlihazırda konuşlandırılmış olan yeni nesil kıtalararası, orta menzilli ve kısa menzilli füzeleri açıkladı. Bu kabiliyetleri anlamak, Kuzey Kore’nin kendi güvenliğini nasıl gördüğünü ve bunu nasıl savunmayı planladığını çözmek açısından kritik.
Kıtalararası Balistik Füzeler (ICBM)
11 Ekim 2025’te Pyongyang, Kore İşçi Partisi’nin 80. yılı için büyük bir askerî geçit töreni düzenledi. Yıllardır Juche ilkesine dayalı bir gelecek vizyonu inşa eden WPK, tören sırasında ülkenin en yeni füze ve askerî teknolojilerini sergiledi.
Törenin en dikkat çeken anlarından biri, yeni Hwasong-20 mobil kıtalararası balistik füzesinin tanıtılmasıydı. Füze, Rusya’nın Yars sistemini andıran üç aşamalı klasik bir katı yakıt tasarımına sahip ve aynı zamanda fırlatma platformu görevi gören 11 akslı bir taşıyıcı üzerinde taşınıyor.
Yaklaşık 80 ton ağırlığındaki Hwasong-20, MIRV yani bağımsız hedeflenebilir çoklu savaş başlığı taşıyor. Törenden haftalar önce, muhtemelen bu füze için tasarlanan yeni bir motor test edildi. Menzilinin 15.000 kilometreyi aşabileceği tahmin ediliyor; bu da Pyongyang’ın ABD ana karasındaki her noktayı vurabilmesini sağlıyor. Hwasong-20, Kuzey Kore’nin mobil katı yakıtlı ICBM geliştirme sürecinin mantıklı bir sonraki adımı. Henüz uçuş testi yapılmadı, ancak önümüzdeki aylarda test edilmesi ve ardından hizmete girmesi bekleniyor.
Bu arada Hwasong-18 sınırlı sayıda da olsa hâlihazırda konuşlandırılmış durumda. Füze, Ulusal Savunma Gelişimi 2025 sergisinde ve geçit töreninde dokuz akslı bir fırlatıcı üzerinde gösterildi. Hwasong-18, Hwasong-20’ye göre daha hafif ve Rusya’nın Topol-M füzesine benziyor. Tahmini menzili 12.000 kilometreye kadar ulaşıyor. İlk defa 2023’te sergilendi ve başarılı şekilde fırlatıldı.
Kuzey Kore katı yakıtlı sistemlerle eş zamanlı olarak Hwasong-17 gibi daha büyük sıvı yakıtlı roketleri de test etmeye devam ediyor. İlk olarak 2020’de ortaya çıkan ve 2022’de başarılı bir şekilde fırlatılan bu füze, Sovyet tasarımlarının açık izlerini taşıyor. Yaklaşık 100 ton ağırlığında ve 15.000 kilometre menzile sahip olduğu değerlendiriliyor.
Sıvı yakıtlı sistemlerde fırlatma süreci daha yavaş; çok akslı taşıyıcı füze dik konuma getirildikten sonra hedefleme ve hazırlık yapılıyor. Bu durum, modern katı yakıtlı sistemlere göre oldukça hantal. Sovyetler 1960’larda çok akslı taşıyıcılara sahip olsaydı, belki onlar da benzer ağır sıvı yakıtlı sistemleri mobil kullanırdı, ancak tarih farklı gelişti ve mobil platformlarda daha hafif katı yakıtlı füzeler tercih edildi.
Bu kıtalararası füzelerin çoğunun Kuzey Kore’de hâlihazırda konuşlandırılmış olma ihtimali yüksek. Sayıları bilinmiyor; ülkenin nükleer stoğuna dair açık kaynak verisi yok denecek kadar az. Son sergilerde altı adet Hwasong-17 taşıyıcı görüldü. Daha gelişmiş katı yakıtlı sistemlerle ilerledikçe, Pyongyang’ın Hwasong-17’nin geliştirilmesini geri plana attığı anlaşılıyor.
Genel değerlendirmeyle Kuzey Kore’nin bugün yaklaşık bir düzine mobil ICBM’ye sahip olduğu tahmin ediliyor. Bu da ülkeye Pasifik bölgesinin yanı sıra ABD ana karasındaki tüm noktaları hedefleme kapasitesi veriyor.
Orta Menzilli Balistik Füzeler (MRBM)
ABD ve Rusya INF Anlaşması nedeniyle uzun süre bu füzeleri geliştirmekten kaçınırken, Kuzey Kore ve diğer ülkeler böyle bir sınırlamaya tabi değildi. Bu nedenle Pyongyang bugün birkaç farklı MRBM tipini işletiyor.
Bu füzeleri diğerlerinden ayıran şey, çoğunda manevra kabiliyetli hipersonik süzülme araçları bulunması.
2 Nisan 2024’te Kuzey Kore ilk Hwasong-16B hipersonik füzesini fırlattı. Pyongyang geçit töreninde de sergilenen füze, yedi akslı mobil bir platformdan atılan katı yakıtlı bir sistem ve atmosferin sınırında süzülerek 5.000 kilometreye ulaşabilen hipersonik bir savaş başlığı taşıyor. Bu tür başlıklar manevra kabiliyetleri nedeniyle mevcut hava savunma sistemlerince yakalanması en zor hedefler arasında.
2025 yılının önemli gelişmelerinden biri de Hwasong-11Ma sisteminin tanıtılmasıydı. Bu sistem iki adet hipersonik süzülme başlıklı füze taşıyor ve menzilinin en az 1.000 kilometre olduğu tahmin ediliyor. Henüz test edilmedi, ancak hem geçitte hem de savunma sergisinde gösterildi; yakında test edilmesi ve ardından hizmete alınması bekleniyor.
Hwasong-11Ma'nın daha güçlü bir motoru bulunuyor ve hassas güdüm sorunları çözülmüşse nükleer olmayan bir konfigürasyonda da kullanılabilir. Bu durum, uygun hedefleme bilgisi sağlanırsa sistemin ABD uçak gemileri için ciddi bir tehdit oluşturabileceği anlamına geliyor.
Önemli bir diğer sistem, ilk kez 2017’de test edilen Pukguksong-2/KN-15. Aslen denizaltından fırlatma için tasarlandı ancak daha sonra kara konuşlu mobil platformlara uyarlandı. 1.500 km menzilli katı yakıtlı bir füze ve nükleer başlık taşıma kapasitesine sahip olabilir. Konuşlandırılıp konuşlandırılmadığı kesin değil.
Ve evet — Kuzey Kore denizaltıdan fırlatılan füzeler de geliştiriyor.
Denizaltından Fırlatılan Balistik Füzeler (SLBM)
6 Eylül 2023’te Kuzey Kore, Sinpo’da inşa ettiği en büyük denizaltı olan Kahraman Kim Gun-ok’u suya indirdi. Denizaltı, dört balistik füze fırlatma tüpü ve altı seyir füzesi fırlatma sistemiyle donatıldı.
Bu ilk Kuzey Kore denizaltısı, yaklaşık 1,5 metre çapındaki Pukguksong-5 füzelerini taşıyor. 2021’de ilk kez tanıtılan bu füzelerin menzili en az 3.000 kilometre.
Kuzey Kore, Pukguksong serisinde daha önce çeşitli modeller geliştirmişti. Testler deniz platformlarında ve prototip denizaltılarla yapıldı. Bu, Kim Jong-Un’un uzun yıllardır sürdürdüğü “deniz konuşlu füze gücü” oluşturma hedefinin bir parçasıydı — ve artık bu hedefe büyük ölçüde ulaşıldı.
Kuzey Kore bugün dünya üzerinde orta menzilli balistik füze fırlatabilen denizaltıya sahip beşinci ülke konumunda: Rusya, Çin, ABD ve Hindistan’dan sonra.
Kısa Menzilli Balistik Füzeler (SRBM)
Kuzey Kore ön cephe operasyonları için tasarlanan kısa menzilli balistik füze sınıfında da geniş bir yelpaze geliştirdi.
KN-25 çok namlulu roketatar sistemi, 600 mm’lik güdümlü roketler fırlatıyor. 23 Nisan 2024’te bu roketlerin bir bataryası, Kuzey Kore’nin ilk taktik nükleer karşı saldırı tatbikatında kullanıldı ve bu roketlerin nükleer başlık taşıyabildiği ilk kez resmi olarak açıklandı. 400 km menziliyle Güney Kore’nin büyük bölümünü vurabiliyor.
Her bir KN-25 roketi bağımsız güdüm sistemine sahip; klasik Grad ya da Katyuşa roketlerinden farklı olarak her mermi hedef düzeltmesi yapabiliyor. Bir testte roket hedef üzerinde havada patlatıldı — bu yöntem, nükleer veya taneli mühimmatlarda maksimum etki için tercih edilen hava patlaması taktiğiyle uyumlu.
Bir diğer önemli sistem Hwasong-11 (KN-23). Batı'da “Iskander-P” diye alaycı şekilde anılıyor çünkü Rus Iskander-M füzesine çok benziyor. 2019’dan beri farklı versiyonlarda üretildi: kara mobil, tren bazlı, deniz platformu testleri yapıldı ve muhtemelen denizaltıdan fırlatılan versiyonları da geliştirilmekte. 600 km menzilli ve kompakt nükleer başlık taşıyabiliyor.
Sistemin gücü, aynı füzenin farklı platformlarda standartlaştırılmasından geliyor — bu da maliyetleri düşürüyor ve stok yönetimini kolaylaştırıyor.
KN-24 (Hwasong-11B) ve halefi Hwasong-11D, yaklaşık 400 km menzilli daha kısa sistemler. Ancak Hwasong-11B fırlatıcı başına iki füze, Hwasong-11D ise dört füze taşıyor. Bu yapı, ABD’nin ATACMS sistemine benziyor.
Kuzey Kore mühendisleri yalnızca Iskander konseptini değil, ATACMS fikirlerini de uyarlamış görünüyor. Fakat Kuzey Kore’nin versiyonları daha modern: yaklaşık bir buçuk kat daha uzun menzil ve potansiyel olarak daha yüksek isabet oranı sunuyor.
