"Bize Ömer'ler lazım" kimin umrunda! Eskilerin meşhur sözlerinden biri olan "İnsanlar Melik’in dinindendir." sözü yöneticilerin gücünü ifade ederken toplumun sosyolojik ve psikolojik halini anlatır; yöneten ile yönetilenler arasındaki ilişkiyi işaret eder. Varsın eskilerin bu sözü, yukarda bahsedilen ilişkiyi anlatsın. Ben adını bilmediğim ama içinde olup biteni bildiğim ülkeyi düşündüreyim siz kıymetli kardeşlere...
Bir ülke düşünün, o ülkenin televizyon kanalları dini ve geleneksel değer yargılarını zayıflatmak için her türlü ahlaksız içerik barındıran dizi ve yayınlar ile toplumun kutsallarıyla savaşıyor. Aile mefhumu mu bozulmuş, bu aile sizin değilse, kimin umrunda!
Bir ülke düşünün, sanal kumarda dünya sıralamasında ilk üçe girmiş; devlet, kendi eliyle kumar oynatıp kendi eleğinden geçmeyene yasadışı kumar deyip gayrı meşru ilan ediyor. Milletin ocağına incir ağacı mı dikilmiş, o ocak sizin değilse kimin umurunda!
Bir ülke düşünün, o ülkenin evlatlarının bir kısmı yasal fahişelik yapıyor. Vesikası olmayanlar vergi kaçırıyor diye suçlu muamelesi görüyor. Bunlar sizin kızlarınız değil mi! Değilse, kimin umurunda!
Bir ülke düşünün, uyuşturucu madde kullanım yaşı 12'ye düşmüş, her köşe başında uyuşturucuya ulaşılır olunmuş, bir kısmımız içici diğerleri satıcı olmuş. Bu çocuklar müptezel olmuş; bunlar sizin değilse, kimin umrunda!
Bir ülke düşünün, evlenen her üç çiften ikisi boşanır olmuş. Tuhaf yasalar evin içine sokulmuş, bir yılda iki yüz bin uzaklaştırma kararı verilmiş. Evlenmekten korkulur olunmuş, boşananlar sizin değilse, kimin umrunda!
Bir ülke düşünün, asgari ücret açlık sınırının altına inmiş. Millet geçinemez olmuş. Milli gelirin yüzde elli'si yüzde bir'in olmuş. Geçinemiyorum diyene şükürsüz denmiş. Geçinemeyen sizin değilse, kimin umrunda!
Bir ülke düşünün, eğitim ve sağlık hizmeti parayla döner olmuş. Özel hastane, özel oda, özel okul ve özel üniversite hep bunların olmuş. Fakir ölsün denmiş, fakir sizin değilse, kimin umrunda!
Sahi bu ülkenin adı neydi. Boş ver, kimsen yoksa içinde, kimin umrunda.!
"Cahil secde etti oysa kıyam vakti idi". (İkbal)