İslamî öğretilere göre düşmanlık duygusu hakiki manası ile kalpte bulunmaz.
Zira İslam, insanlara düşmanlık etmeyi değil; bilakis düşman sayılan şeytan ve nefis gibi unsurlardan kurtarmayı hedefler.
Bu anlamda; terbiye edilmemiş insanda düşmanlık olarak beliren duygu, terbiye edilmiş gönülde merhamete dönüşür.
En kötü ihtimalle, acımak olarak belirir.
Zaten tüm Kitaplar ve Peygamberler de insanın, bozulmuş insanın kurtulması için gönderilmiştir.
İyiliğini istediği kavmi tarafından öldürülen Peygamberler de sırf bu hedefi gerçekleştirmek için çalışmıştır.
Nuh aleyhisselamın kendisine, çok az kişi hariç, iman etmeyen kavmine sabırla 950 sene tebliğde bulunması yine sadece bu amaçladır.
Evet, din; barış, sevgi ve muhabbet dinidir.
Tek istisna zalimlerle ilgilidir.
Zulümle ilgilidir.
Allah Teala'nın, kullar içerisinde bulunmasını kabul etmediği, reddettiği tek şey, zulümdür.
Dinin merkezinde bulunan tevhidin zıttı olarak, din düşmanlığının merkezindeki şirkin, Allah Teala tarafından reddinin sebebi de yine zulümdür.
Şirkin en büyük zulüm olmasıdır.
"Doğrusu bu şirk, hakikaten pek büyük bir zulümdür!" (Lokman-13)
Bundandır ki, müminlerden bile sudur ederse, zulme düşmanlık edilir.
Müminin iyi amellerinin övülmesi, zulüm ve haksızlık içeren amellerine düşmanlık etmeye engel teşkil etmez.
Tıpkı zulüm içeren amellerinin, övülmüş hasletler içeren amellerini övmeye, beğenmeye engel teşkil etmediği gibi.
Velilik-dostluk mevzusu da bunun gibidir.
Zulüm sayılan amelleri sebebiyle Mümine de Mümin olmayana da dost olunmaz.
Aynı şekilde insani güzel amelleri sebebiyle Mümin ile de Mümin olmayan ile de dostluk kurulur.
Dinin, ehli kitap için getirdiği velilik hususunun yasaklanması, zulüm içeren amelleri dolayısıyladır.
Aksi takdirde, zulüm içermeyen amelleri söz konusu olduğunda, ehli kitap ile, bırakın dostluk mevzusunun yasaklanmasını, evlilik gibi dostluğun en zirve noktası sayılan durum dahi caiz kılınmıştır.
Tabii ki, şirk en büyük zulüm olduğundan, Mümin olmayana hakiki anlamda, kamil anlamda dost olunamaz.
Bilakis; Mümin olmayana dostluk, onu, en büyük zulüm olan şirkten kurtarmayı gerektirir.
Bu husus da ıskalanmaması gereken en mühim hususlardandır.
Evet, dostlukta ölçümüz, zulüm içermeyişidir.
Diğer taraftan zalim, Mümin de olsa zulmüne düşmanlık edilir.