Peygamber Aleyhisselam’ın “İnsanların en acizi dua etmekten aciz olanı, yine insanların en cimrisi de selam vermekte cimri olanıdır” (Beyhaki, Taberani) hadis-i şerifleri çok dikkatimi çekmiştir ve zaman zaman sohbet konusu yapmışımdır. Bir hakikati bu kadar kısa ve öz olarak ancak bir peygamber dile getirebilir.
Fakat günlük hayatta böylesi kişilerle karşılaştığımızda hadis-i şerif çok daha büyük anlam kazanıyor; adam hiç durmadan şikâyet ediyor, kiminle konuşsa, ne zaman ağzını açsa sadece kendi problemlerini dile getiriyor. İstiyor ki hep bunlar konuşulsun, herkes kendisine “vah vah, ne yazık” desin.
İşin ilginç olanı, karşısındaki adamın kendisinin hiçbir derdine derman olamayacağını bildiği halde sızlanıp duruyor. Yolda karşılaştığımız ve belki sadece 30 saniye beraber olacağımız bir zamanı bile böyle değerlendiriyor; hastaneden gelmekte olduğunu, şimdi de eczaneye gittiğini söylüyor, birazcık daha fırsat verseniz her şeyi enine boyuna anlatacak.
Daha önce birkaç yazımda “insanların omuzunda tabut gibi gezen tipler” diye dile getirmiştim. Zavallılar, dertlerine bir derman bulamadıkları gibi boş yere insanları kendilerinden usandırıyorlar.
Böyle şikâyetçi olmak yerine samimi olarak Allah’a dua etmeyi düşünmüyor. Sadece kendi problemleri için değil, başta ailesi ve çevresi için dua etmek aklından hiç geçmiyor. Ne kötü bir acziyet!
Elhamdülillah böyle olmayan hatta bunun tam aksine, sanki kendilerinin hiçbir problemi yokmuş gibi sadece insanların dertleriyle ilgilenenler de var.
Gelelim selam vermekte cimrilik yapmanın Müslümanlara nelere mal olduğuna. Hiçbir zahmeti ve külfeti ve parayla da olmadığı halde birbirlerine selam vermeyen Müslümanları kabullenmek asla mümkün değil. Küfrün ve günahın hâkim olduğu caddelerde Müslümanların birbirlerini selamlamadan geçmeleri ne büyük bir felâket!
Kendimizin de zaman zaman böylesi pozisyonlara düştüğümüz oluyor mu diye durup düşünmemiz gerekiyor.
Dikkat ederseniz ne dua etmek için ne de selam vermek için hiçbir zahmete ve külfete girmek yok, ne abdest gerek ne de başka bir şey. Zaten Efendimizin acizlikle nitelemesi de buradan geliyor.
Düşündüm de hayati anlam taşıyan fiili olarak cihad yapamadığımız, belki kurban bile kesemediğimiz şu mübarek günlerde hiç olmazsa acziyetin ve cimriliğin dibine kadar düşmeyelim.
Bu duygularla hem Cumanız hem de Zilhicce’nin bu mübarek vakitleri kutlu olsun!