Mustafa Karakaş/Doğruhaber

 

Sosyal medyanın dili ile habere girelim dedik.

Madalyonun iki yüzü gibi bir haber. “Kuzey Makedonya’da küçük kasabada Türkçe 2. resmi dil olarak kabul edildi.”

Bir tarafta Türkçe adına bir sevinç bir tarafta Kürtler adına bir hüzün!

Türkçe Vasilevo’nun yanısıra Gostivar, Vrapçişte, Jupa, Plasnitsa, Çayır, Studeniçan, Kırçova ve Doyran belediyelerinde de Makedoncanın yanı sıra resmi dil olarak tanınıyor.

Şeye benziyor Diyarbakır, Şanlıurfa, Batman, Van, Hakkari, Bitlis, Adıyaman Belediyelerinin Kürtçe’yi 2. resmi dil olarak tanımasına…

Vasilevo’da Türkçe bilenlerin sayısı 2 bin 95. Nüfusun yüzde 21’ine karşılık geliyor.

Ağrı’da Kürtçe konuşanlar ne kadardır acaba?

Gostivar Türkçe konuşursa Makedonya bölünür mü acaba?

Şırnak Kürtçe konuşursa…

Öyle ya Makedonyaca dışında başka bir dili resmi dil ilan etmek!!!

Akıl alır gibi değil mi denmeli yoksa bir arada yaşama kültürü bir adım daha ileri gitti mi diyelim?

Türkçe’nin dünyanın herhangi bir yerinde resmi dil olması bir Kürdü üzer mi?

Niye üzsün ki (üzerse sorunludur)

Dil Allah’ın kavimlere verdiği bir ikramdır.

Allah’ın insanlığa ikram ettiği herhangi bir şeyin yer yüzünden silinmesi ortalama bir ahlaki erdeme sahip herkesi üzer. Kürt elbette dildeki bir serbestiyetten keyif alır.

Ama bir taraftan da gıpta eder.

Keşke ülkemiz de Makedonya’nın ulaştığı zihinsel gelişmişlik seviyesine ulaşsa der.

Başka ne desin