Şırnak’ta bir Sümeyye! Tıpkı Mekke’nin ilk şehidi Sümeyye (r.anha) gibi. İlklerin adı Sümeyye’ymiş meğer. Bir ilk ve bu ilkin adı Sümeyye… Nesibe olmak istermiş ama Rabbim O’na Sümeyye şerefini bahşeyledi. Nazik canını Musab B. Umeyr. Misali Tevhit bayrağı elinde dalgalanırken teslim etmişti Rahmanurahime. Peygambere olan bağlılığını, sevdasını, biatini henüz küçük yaşlarda yazıp okuduğu şiirlerle dillendirmişti kendi lisanı ile Şırnak eksenli tüm dünyaya. Evet sevda bir tohumdur, sulandı mı dal budak salar.
Küçüklüğünde Medineli çocuklar gibi haykırıyordu. Büyüdüğünde Tevhit bayrağını dalgalandırıyordu zamanın Zeynebi olan Sümeyye. “seni seviyoruz ya Resulullah diyiyordu, adeta seni görmeden sevdik diyiyordu Sümeyye. Ve senin gelişinle benim gibi küçük kızlar diri diri gömülmekten kurtuldu diyiyordu Şehit Sümeyye.
Şırnak’tan yollara düşmüştü peygamber aşığı Sümeyye. Efendimize olan sevgi ve muhabbetini ve de bağlılığını meydanlarda haykırmak ve tüm dünyaya; özgürlüğümüz ve kurtuluşumuz Hz. Muhammed (sav)’dedir demek için. Yoluna kurbanım demek, canım sana fedadır demek ve yıllar sonra olsa bile biatini tazelemek içindi Sümeyye’nin Diyarı Muhammed’e olan yolculuğu…
Bu yolculuk Sümeyye’nin dünyadaki son yolculuğuydu. Kutlu bir yolculuktu bu. Nede Bahtiyardı Şehit Sümeyye. Gidişine tüm Peygamber sevdalıları gıpta etmişti. Müminleri imrendiren bir göç idi Sümeyye’nin gidişi. Aman Allah’ım sen nelere Kadirsin.
Veysel Karani de bir peygamber aşığıydı O’nu (sav)i bir defa görmek için yollara düşmüştü de göremeden geri dönmüştü. Sümeyye ise O (sav)’in muhabbetine gitmişti de Allah O’nu bir değil belki de binlerce defa Resulünü görmesi için yanına almıştı. Mübarek olsun Sümeyye bacım. Rabbim kendisini şehidelerle haşreylesin. Hz. Sümeyye (r.anha)’ nin komşusu eylesin.
Bacımıza Allah’tan Rahmet, başta ailesi ve tüm peygamber sevdalılarına sabır diliyorum.
Haftanın Yazısı
Ömer Aşkın / Bingöl-Yaş:27