İdlib’deki Sarkaya mülteci kampında hayat mücadelesi veren Muhammed bebeğin, en iyi arkadaşı yanından ayırmadığı kedisi.
Muhammed bebeğin babası Halit’in en büyük hayali, oğluna protez tedavisi sağlayıp onu diğer çocuklar gibi oynarken görebilmek.
MUHAMMED 14 AYLIK
İç savaşın gölgesinde, İdlib’deki Sarkaya mülteci kampında hayata gözlerini açtı.
Muhammed bebek, sıcağı kavurucu, soğuğu dondurucu bu mülteci kampında dünyaya geldiğinde, diğer bebeklerden farklıydı.
Doğuştan "fokomeli" hastalığına yakalanan Muhammed bebek, kol ve bacak uzuvları eksik doğdu.
Yalnızca yerde yuvarlanarak hareket edebilen Muhammed bebeğin en yakın arkadaşı, yanından hiç ayırmadığı kedisi.
REJİM SALDIRISINDA YARALANAN BABA ÇALIŞAMIYOR
Muhammed’in babası Halit Mısaytıf, Esed rejiminin taş üstünde taş bırakmayan savaş uçaklarının yerle bir ettiği Hama kırsalındaki evini 7 yıl önce terk etmek zorunda kaldı.
Rejimin saldırılarında bacağından yaralanan Baba Halit, çalışamıyor.
Ailenin "ev" diye bellediği yer, üç beş tahta parçasının ayakta tuttuğu bir klübeye çiviyle iliştirilmiş hasır, naylon ve bez parçalarından ibaret.
İç savaşın yok ettiği sağlık altyapısı, kısıtlı aşını ancak temin edebilen ailenin çocukları için ilaç bulmasını zorlaştırıyor.
Çocuğu Muhammed’in ihtiyaçlarını gidermekte zorluk çeken dertli Baba, “Muhammed’e süt, ilaç ve bez bulmakta zorlanıyoruz. İlaçları her zaman hastanede bulamıyoruz. Eczanelerden temin etmekte zorunda kalıyoruz” diyor.
BABANIN EN BÜYÜK HAYALİ BEBEĞİNİ KOŞARKEN GÖREBİLMEK
İlaçların fiyatlarının iki katına çıkmasından ve erişiminin zor olmasından yakınan baba, cümlesini “yine de halimize şükür” diyerek tamamlıyor.
Muhammed’i kucağından ayırmayan Baba Halit’in en büyük hayali de bebeğini diğer çocuklar gibi yürürken, koşarken ve oyun oynarken görebilmek.
Bir gün bebeğine protez tedavisi uygulayabilme hayaliyle ayakta duran iki çocuk babası Halit, “Muhammed de diğer çocuklar gibi mutlu bir hayat yaşasın” istiyor.