Bedenimi titretir
Boğazım düğümlenir, nefesim daralır
Ardından iki dudak arasından sıyrılır
‘Rehberim’
Sözcüğü
Gözlerden yaşlar süzülür
Bedenim sarsılır
Hıçkırıklarım, Zeynebin feryadına karışır
Matemimin bam teli bu
‘Rehberim’
Axxxlar (ahhhlar) belirir
Suretimde
Kahpe kurşunlar bir bir
Yüreğime ilişir
Dizlerim fersiz kalır
Ve ansızın yere kapanırım
Acı bir haykırışın adıdır bu:
‘Rehberiiim’
Ne garip sevda ki bu
Kalbime nakşolmuş
Özlemi ruhumu
Kuşatmış
Aşkının esiriyim, esirinim ben
Esirin oldum
Kutlu
‘Rehberim’
Kutlu kokunu saldın
Bağrı yanık coğrafyama
Sarhoşu olduk kokunun
Lezzetinden,
Ehl-i aşk dergâhında
Miladım oldum
‘Rehberim’
Direniş furyanı
Dünyamıza ‘Rehber’ kıldık
En iyimizdin
En güzel feda olmayı
Sende şahit olduk
‘Rehberim’
Sensiz titredik
Zemheri kış boyu
Ama tutunamayanlardan olmadık
Bir aşk senfonisi misali
Baharının inşasını sürdürdük
Attığın tohumlar
Toprağa kök saldı
Filizlendi
Bir şehr-i lale oldu
Bahara aşkın rengini verdi
‘Rehberim’
Her bir lalede seninle
Olamamanın acısı
Seni görememenin ahı
Sana sarılamamanın hüznü
Okunur
Vuslata özlem ezgileri
Okunur temiz nefeslerle
Kucak aç
Kucak aç sar bizi
Baki aşk dergâhında
Can
‘Rehberim’
Ayetullah Turgut