Geçen günlerde bir acıyı daha bastık bağrımıza. Bir aydan fazla hasta olduğu için İslami davadan dolayı zindanda olan oğlunu son defa görebilmek umuduyla yetkililere seslenen Şerife Anne! O kadar çok çırpındı ki; görmezden gelmek merhametin kalplerde yok oluşunun deliliydi! Şerife Anne, vefat etti ciğerparesini son defa göremeden! Zaten Güro Ağabey sürgün edildiğinden dolayı Şerife Anne uzun süre aralıklarla ancak görebiliyordu oğlunu. Zalimler zaten Şerife Anne`ye cezaların ağırını vermişlerdi, daha ne istiyorlardı ki?!
Abdurrahman Ağabey yetkili makamlara başvurmak için elinden geleni yaptı! Ne istenildiyse olmazlara rağmen gerçekleştirdi! Ancak onların yüreklerine merhamet yerine zulüm işlenmişti, fayda etmedi! Mustazaf kesim hariç, diğer hükümlülere -ağır cezayı almalarına rağmen- yakınlarını kaybettiklerinden dolayı birkaç günlük izinler verildi! Çok açık şekilde görülüyor ki bu tutum sadece İslami kesime karşı! Son nefesinde bile oğlunun adını sayıklayan bir annenin feryadını hiçe sayan yetkililerin de anneleri vardır! İlim konusunda kendilerini dahî zannetmelerine rağmen eğer birazcık kafalarını çalıştırsalardı ve kendilerini -empati yaparak- İhsan ya da Güro Ağabey`in yerine koysalardı gerçeğin ne olduğunu, Hakk`ın ve haklının kim olduğunu çok rahat şekilde görebileceklerdi! Belki şu anlık kurtulduklarını zannediyorlar! Ama şunu çok iyi bilsinler ki Allah (a.c) zalimlere, yaptıkları bu haksızlığı çok çetin bir azabla muhakkak hatırlatır!
Şerife Anne`nin oğullarının acısını Mustazaflar olarak paylaşıyoruz. Ancak Elimizden dua, feryad ve kalemlerimizin haykırışından başka bir şey gelmiyor! Abilerimiz, insani duyguların katledilmesine karşı sessiz kaldıklarımızı zannetmesinler! Bizler Allah katında şikayette bulunduk! Asıl şimdi duruşmaya geçildi!
Bu dava burada bitmedi! Verilen karar ile dünyadan ahirete taşındı! Mahkemeye ahirette devam edilecek!
Zeyneb Sümeyye Efgan / Adana/Yaş:17