Doğruhaber
Bil ki, güneş nereye yönelse karşısında karanlık görmez. Karşısına düşen her şey aydınlık (nur) görünür. Güneşin gördüğü nur, karşısına düşen eşyayı ışıklandıran kendi yüzünün nurudur.
Ama zulmetin karşısında aydınlık olmaz. Karanlık, karşısında bulunan eşyada daima karanlığı görür. Bu karanlık, karşısına düşen eşyayı karartan kendi karanlığıdır.
İmdi Güneş, kendine kıyasen, bütün âlemin nurdan ibaret olduğunu zanneder. Zulmet ise, kendine kıyas ederek bütün eşyanın zulmetten ibaret olduğunu sanır.