Dünya bir nar gibi, yanıyoruz ve paçamızı sıvamadan geçiyoruz engebeli yollardan. Yokuşlardan koşarak çıkıyor, aşağı yorgun iniyoruz... Nur varken nar ile meşgulüz. Nura çıkmak varken narda, dipte, aşağıda, kuyuda keyif çattığımızı düşünüyoruz. Kör iken güneşten bir köz gibi yanıyoruz. Gözlerimizi açmak yerine, sözlerimizi yakıyoruz. Yüreğimizi kanatıyoruz. Dağdağalı gidişatın çöpüyüz, savruluyoruz. Vardığımız yerden memnun isek de, rüzgâra sövüyoruz. Ya da kırgınız dünyaya, mutluluk rolü yapıyoruz.
MAKALENİN TAMAMINI OKUMAK İÇİN TIKLAYINIZ