Bir şeylerin sırıtır şekilde iyi olması, bir şeylerin ters gittiğinin göstergesidir. Evet, insan hayatı bir dengedir. Şimdi, insan davranışlarını denge nazarıyla okumanın bazı sonuçlarını örneklendirelim.

-Neye değer verilmesi gerektiğini bilmeyenler, neye değer verilmemesi gerektiğini bilmezler.

-Neyin önünde eğilmesi gerektiğini bilmeyenler, neyin önünde dik durulması gerektiğini bilmezler.

-Neye masraf etmeleri veya etmemeleri gerektiğini bilmeyenler, neyden tasarruf etmeleri gerektiğini bilmezler. Telefon kullanımına yılda binlerce lira harcayan adam bir bakarsın ki tasarruf diye gazete aboneliğini sonlandırmış.

-Hatalara tahammül etmeyenler, tavizkar olurlar. Yani neyin hata olduğunu bilmeyenler neyin kabul edilemez olduğunu bilmezler.

-Neye hassasiyet göstermeleri gerektiğini bilmeyenler, olmadık şeylerde hassas olurlar. Mesela aşırı derecede renk, simetri, hijyen gibi takıntılara sahip olurlar.

-Hataları affetmeyenler, eşrefi mahluk olan insanları harcalar. Onlar için insanlar kurallardan daha önemli değildirler. Oysaki hata insanın en temel ve fıtri özelliğidir. Hatasından dolayı insanı harcayan Kur’anı özellikle de onda anlatılan peygamber kıssalarını anlamamış demektir.

-Mü’minlere karşı alçak gönlü olamayanlar, inkâr edenlere karşı onurlu duruş gösteremezler.

-İnsanların kendisini ilgilendirmeyen konularda ahkam kesmeleri, kendisini ilgilendiren konularda yetersiz olduklarını gösterir.

-Neye üzülmeleri gerektiğini bilmeyenler, neye sevinmeleri gerektiğini bilmezler.

-Yanlış insanlarla dostluk kuranlar, yanlış insanlara düşmanlık ederler.

-”Beni bilirsiniz”le başlayan cümleleri çok kurup ‘tek yüz’ü olduğunu savunanların en az ‘iki yüz’leri vardır. O cümlelerle onları tanımaya kalkmak büyük hayal kırıklıkları yaşamayı kabul etmektir.

-Sırf gücü yettiği için birilerini ezenler, gücünün yetmediklerinin kendisini ezmesine ses etmeyenlerdir.

-İnsanları, insanların elinde olmayan şeylerden dolayı yargılayanlar, insanları, insanların elinde olanlardan dolayı yargılama gereği bile duymayabilirler. Adamı etnik kökeninden dolayı yargılayan biri, bir başkasını karakterinden dolayı yargılama gereği bile duymayabilir.

-Başkalarının günahlarını çok büyük görenler, kendi günahlarını çok küçük görenlerdir...

Haydi,  “ikra” (oku!) emrinin bir boyutu olan insanları ve insan davranışlarını bir de böyle okumaya çalışalım.
 
HAFTANIN YAZISI
Ali Erkan Sever / Diyarbakır - Yaş: 23