Saçı siyahın dışındaki renklere boyamak âlimlerin ittifakıyla caizdir. Fakat halis siyah boyayı kullanmakla ilgili farklı görüşler bulunmaktadır. Şafi mezhebine göre saç için halis siyah boya kullanmak haramdır. Diğer bazı âlimler ise mevcut olan bazı hadisleri de göz önünde bulundurarak bunun mekruh olduğu görüşüne gitti.
Cabir (ra)`den rivayet edildiğine göre Mekke fethedildiği gün Ebu Bekir (ra)`in babası Peygamber (sav)`e getirildi. Ebû Kuhafe`nin saçlarının beyazlaştığını gören Allah Resulü “Bu beyaz saçları değiştiriniz ve siyahtan sakınınız.” diye buyurdu. (Ebu Davud)
Fakat sahabelerden bazılarının saçlarını siyaha boyadığı rivayet olunmaktadır. Enes Bin Malik`e Efendimizin saçlarını boyayıp boyamadığı sorulduğunda “Peygamber (sav)`in saçlarında beyaz fazla yoktu. Fakat Ebubekir ve Ömer kına ve ketem otuyla saçlarını boyadılar.” diye cevap verdi. (Müttefekun Aleyh, Müsned) Ketem otu Yemen`de yetişen ve saçları siyah yapan bir ottur.
Aynı şekilde Osman Bin Affan, Efendimizin güzide torunları Hasan ve Hüseyin, Ukbe Bin Amir, İbnu Sîrîn (Allah kendilerinden razı olsun) gibileri de saçlarını siyaha boyamıştır. (1)
Özetle; saçları siyahın dışındaki renklerle veya kınayla boyamak caizdir. Bunda âlimlerin ittifakı vardır. Ancak varid olan bazı hadisleri de göz önünde bulundurursak saçları siyaha boyamanın caiz olmadığı ya da (diğer görüşlere göre) mekruh olduğu neticesine varırız. Bu hüküm hem kadın hem de erkekler için geçerlidir. Fakat bazı âlimler, kadının eşi için saçlarını siyaha boyamasının caiz olduğu ve siyaha boyamayla ilgili hükmün sadece erkekler için geçerli olduğunu söyler.
Daha genç yaştayken kendisinde bulunan rahatsızlıktan dolayı saçları ağaran kimse saçını asli rengi olan siyaha boyayabilir. Bunda bir sakınca yoktur. Çünkü bu tür durumlarda insanları kandırma söz konusu değildir.
Tüm bu durumları göz önünde bulundurursak deriz ki; saçları siyaha boyamaktan kaçınmamız en evlasıdır. İçerisinde ihtilafın bulunduğu meselelerde, çok önemli bir hacet bulunmadığı takdirde ihtiyatı elden bırakmamak gerekir.
1-) Eş-Şevkânî – Neylül-Evtar