Anne, okulun dağılma saatinin geldiğini fark etti. O sırada yağmur da yağacak gibiydi. Sekiz yaşındaki kızını almak için arabasını okula doğru sürdü. Okulun sokağına döndüğünde kendisini gören kızı kaldırımdan arabaya doğru koşmaya başladı. O sırada bir şimşek çaktı ve küçük kız durup yüzünü gökyüzüne çevirdi, gülümsedi, sonra annesinin arabasına koşmaya devam etti. Başka bir şimşek çaktı ve küçük kız yine durdu, gökyüzüne doğru baktı, gülümsedi ve koşmaya devam etti. Böylece, aynı hareketleri birkaç defa yaptıktan sonra, nihayet annesinin arabasının park ettiği yere ulaştı.
Kızının tuhaf davranışlarından bir şey anlamayan anne sordu:
“Kızım, niçin sürekli olarak durdun ve gökyüzüne bakıp gülümsedin?”
“Öyle yapmam gerekiyordu anneciğim! Çünkü melekler fotoğrafımı çekiyorlardı.”
***
Hayata, olaylara bazen onların gözüyle bakabilmek gerek! O tertemiz (İslam) fıtrat üzere yaratılan ve ellerimize emaneten tevdi edilen yavrularımızın gözüyle bakmayı öğrendiğimiz zaman, inanın her şey çok daha güzel ve çok daha kolay olacak…