Bir anda pek çok insan ölünce, insanlar birer rakama dönüşüyorlar bu ülkede.

Bir de, ölenlerin hikayesi klasik fail ve mağdur hikayesinin içinde yer almıyorsa, görmezlikten geliniyor; suskunlukla geçiştiriliyor.



Tıpkı bayramın dördüncü gününde linç edilerek öldürülen 16 yaşındaki Yasin Börü, 19 yaşındaki Hüseyin Dahak ve 26 yaşındaki Hasan Gökgöz’ün hikayelerinde olduğu gibi.



                                                                           * * *



Maalesef, neler olup bittiğini çok detaylı bir şekilde bilmiyoruz ama gazetelere yansıyan anlatımlara kabaca bakınca şöyle korkunç bir hikaye çıkıyor ortaya…



Bu üç çocuk ve bir diğer arkadaşları kurban eti dağıttıkları sırada Diyarbakır’ın İskanevleri semtinde Kobane protestocularının arasında kalıyorlar.



Bu çocukların “IŞİD’çi” olduğunu düşünen kalabalık, çocukları dövüyor, bıçaklıyor. Linçten kaçan çocuklar bir eve sığınıyorlar. Linççiler, çocukları sığındıkları yerde yakalayıp, üçüncü kattan aşağı atıyorlar. Öyle anlaşılıyor ki, cesetlerine bile işkence yapıyorlar. Arabayla cesetlerin üzerinden geçiyorlar.



                                                                        * * *



Çocukların ölü bedenleri öylesine tanınmaz hale geliyor ki, Yasin Börü’nün babası çocuğunu ayağındaki benden teşhis edebiliyor...



Bu barbarlığı, bu insanlıktan çıkmışlık halini görmezlikten gelebilir, halının altına süpürebilir miyiz? Bu çocukların uğradığı korkunç mezalimi görmezden gelip, hak savunuculuğu yapabilir miyiz? Bunları yok sayıp toplumsal olarak iyileşebilir miyiz? Bir arada yaşayabilir miyiz?



                                                                          * * *



Ben AKP’nin Kobani konusundaki tavrını çok yanlış buluyorum. Barış sürecine rağmen, Kobani’ye klasik devlet refleksleriyle; fırsatçılıkla, Kürtler’in “bu devlete asla güvenilemeyeceği”yönündeki kadim korkularını canlandırır şekilde yaklaşıldığını düşünüyorum.



Ama hiç kimse kusura bakmasın, hiçbir öfke, hiçbir isyan duygusu bu çocuklara yapılan mezalimi, bu korkunç katliamı görmezden gelmemizi sağlayamaz. Mağduriyet, insanlara başka insanlara zulüm yapma konusunda bir açık çek veremez!



                                                                         * * *



Umut ediyorum ki Diyarbakır Barosu ve bölgedeki insan hakları örgütleri, bu çocukların nasıl öldürüldüğünü araştırıp, rapor ederler. Umut ediyorum ki, faillerin yakalanıp yargı önünde hesap vermesi için görgü tanıkları ortaya çıkıp bu olayı aydınlatırlar.



Bu korkunç katliamı yapan linççileri lanetliyorum.



Çocuk yaşta, korkunç bir mezalime uğrayarak yaşam hakları ellerinden alınan mağdurlara ebedi istirahatlerinde huzur ve acılı ailelerine sabır diliyorum.