İnsanlar birbirinden farklı özellikler taşıyabilmektedir.İyi veye kötü, cimri veya cömert ve daha nice sıfatlara sahip olabilmekte...
Fakat öyle kişiler biliyorum ki ahlakların da, fıtratlarında kötülüğe dair hiçbir emare hiçbir belirti bulunmaz.Sanki yüce Allah(c.c)onları özel olarak seçip terbiye etmiş; iyiliğe, masumiyete dair ne varsa fıtratlarına nakşetmiş.

En belirgin özellikleri; cömertlikleri...Onlar kadar cömert başka da insan bilmem.

Bir insan ne kadar cömert olabilir ki? Zengin tüm malını verince mi yoksa fakir, yoklukla boğuşurken paylaştığı bir lokma ile mi?

Peki hiç anne babasını paylaşanları duydunuz mu? Evet! Bizim selametimiz için yetimce, öksüzce büyümeyi göze alan, hasretle, özlemle yoğrulmuş, çocuksu duygularla hep bir yanları eksik kalan, bizim hiç tanımadığımız candan öte kardeşlerimiz var.Ve onların adları ne olursa olsun soyadları hep YUSUF’UN OĞLU ...Çünkü ömürlerini ilme adamış ve ilimlerinin zekatını verirken, bir ömür boyu demir parmaklıklara hapsedilen, yusufi mekanlara mahkum edilenlerin yetim evlatlarıdır.

Vefakarlığı, cefakarlığı eşinden öğrenen annenin omuzlarına ise ağır yükler yüklenmiştir.Çünkü eşinden geriye sadece yetim evlatları değil; yarım kalan ve tamamlanmayı bekleyen bir dava bekler onu.

Bu kimsesizliği bizler hiçbir zaman anlayamayacağız herhalde...

Bir sabah ezanında postallarla tekmelenen kapıyı açar açmaz sürüklenerek götürülen babanın , aynı kapıdan bir daha gelir umut ve hayaliyle beklemenin ne olduğunu...

O çift camların arkasındaki babaya koşup sarılamamanın, kalbini nasıl acıttığını; o minnacık yüreklere demir parmaklıkların nasıl battığını; bunun bir çocuk için ne kadar ağır geldiğini bizler yani anne-babalarının yokluğunu düşünmeye dahi tahammül edemeyenler ,bilemeyiz bu duyguları...Nereden bilebiliriz ki... Bizler Yakub olamadık ki Yusuflarımız olsun...

Tüm Yusuf’un evlatlarından helallik diliyorum.Benim gibilerini günahlardan korumaya çalışırken kimi şehit kimi de cezaevlerine düşen babalarından ayrı iken; ben , babamla çocukluğumu güle oynaya geçirdiğim için... Bayramlarımı onsuz geçirmenin ne demek olduğunu bilmediğim için... Anneye, baba hakkında sorulan sorular karşısında susmasının ne anlama geldiğini bilmediğim için...

 Meryem Elif Biçer / Bingöl