20 Kasım, 1989 yılından bu yana Birleşmiş Milletler (BM) tarafından dünya genelinde çocukların karşı karşıya kaldıkları hak ihlallerini gündeme taşımak amacıyla “dünya çocuk hakları günü” olarak nitelendiriliyor. Peki, dünyayı yönetenler, hakikaten çocukları düşünüyor mu? Her gün onlarca Filistinli çocuğun acımasızca katledildiği bir dönemde çocuk haklarından bahsedenler sadece ikiyüzlülüklerini sergiliyor.
"20 Kasım dünya çocuk hakları günü" ve Filistinli çocuklar…
Ne denebilir ki!
*
Aslında çok şey denir.
Dünyayı yönettiklerini iddia edenlerin ikiyüzlülüklerini suratlarına çarpmak, kara yüzlerini ifşa etmek için daha birçok şey denmelidir.
Savaş, yoksulluk ve sefaletin dayatıldığı coğrafyalarda hayata tutunma mücadelesi veren çocukları sözde korumak ve koşullarını iyileştirmek için 20 Kasım 1989 tarihinde, Birleşmiş Milletler Genel Kurulu "Çocuk Hakları"na dair sözleşmeyi imzaladı. Ve o tarihten bugüne 20 Kasım, “Dünya Çocuk Hakları günü” olarak ilan edildi.
*
İlan edildi de ne oldu?
Çocuklar dokunulmaz kılındı mı?
Çocuklar yoksulluktan, sefaletten mi kurtuldu?
Savaşın ortasında kalan çocuklar silahlardan mı korundu?
Çocuklar için temel hakları olan düzgün bir eğitim ortamı mı oluşturuldu?
Elbette hayır!
20 Kasım 1989'dan sonra dünya, çocuklar için daha da karanlık bir hal aldı. BM’de koltuk işgal eden emperyal güçler çocukların dünyasını karartı.
Emperyalizmin doymayan iştahı, durmadan çocukların kanını akıttı.
Kanıt mı?
İşte Filistin, işte Gazze… 14 aydır çocuklar ölürken hangi yüzle çocuklar haklarından bahsediyorsunuz.
Aslında onların koruma altına aldığı kendi çocuklarıydı. Yoksa kimin umurunda ki dünya çocukları.
Dünya çocuklarının ihmal etmekle kalmayıp bir de istismar edenler, Afrika boylarında yüzyıllardır çocukları açlığa mahkûm ediyor.
Yetmiyor işgallerle çocukları, nesilleri yok ediyorlar.
Afganistan’da Amerikan bombalarıyla kaç çocuk katledildi biliyor musunuz?
Ya Irak’ta…
Peki Suriye’de…
Ve şimdi Gazze’de…
Dünyanın her yerinde çocuklar ölüyorken birileri hala çocuk haklarından bahsetmeye utanmıyor.
Artık çocukları ağzınıza almayın.
Susun!
Yüzünüz kaldıysa birazcık utanın.